Küçük Kemal, 1940’ların İstanbul’unda eski bir konakta fakir, aç ama sevgiyle yaşayan mutlu insanları anımsayabildiğince anlatır. Konağın bahçesindeki kuyuya düşen ışık, onların yaşamını bir sihir gibi değiştirebilecek midir? İmece, dayanışma, saygı ve sevgi… Artık kaybolmaya yüz tutmuş bu kavramları anımsayanlar, “ sadece sevgiden oluşan bir dünya içinde yaşamak ne büyük mutluluktu. ” diyebilecekler midir?“ Piano Piano Bacaksız ”, 1991 yılında İstanbul Film Festivali “En İyi Yönetmen” ödülüne layık görülmüştü.